نقش توانمندسازی اجتماع محور در فقرزدائی فرهنگی زنان (مطالعه موردی: منطقه 18 تهران)

پژوهش حاضر، توانمندسازی زنان را از لحاظ فقرزدائی فرهنگی مورد ارزیابی قرارداده است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی و محدوده مکانی، منطقه 18 و جامعه آماری آن، زنان در سن فعالیت اقتصادی است. جمع آوری اطلاعات و داده‌ها از دو روش کتابخانه‌ای و میدانی (پرسشگری و مصاحبه) انجام گرفته و برآورد جامعه نمونه (200 نفر) با در نظر گرفتن سطح احتمال 95 درصد و احتمال (p=./9) و عدم احتمال (q=. /1) صفت آماری (بیکار و شاغل) نفر برآورد شده است. پایایی پرسشنامه با  073/. همسانی با استفاده از روش آلفا کرونباخ انجام گرفته است. پرسشهای پژوهش عبارتند از: کدام رویکرد در فقرزدائی فرهنگی زنان این منطقه مؤثر است؟ آیا اجرای برنامه‌های توانمندسازی اجتماع محور در جلب مشارکت شهروندی (زنان) منطقه مؤثر و موفق بوده است؟ تا چه حد برنامه‌های توانمندسازی اجتماع محور زنان در منطقه در تحقق اهداف خود موفق بوده اند؟ همچنین از نتایج مصاحبه با زنان هدف شرکت کننده، مسئولین و نهادهای مختلف برنامه‌های توانمندسازی اجتماع محور، برای تکمیل اطلاعات، داده‌ها و تبیین و تحلیل پاسخها استفاده شده است. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس تک متغیری ANOVA  و آزمون تعقیبی توکی و رگرسیون همزمان با استفاده از نرم افزارSPSS  انجام گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که بین سه سطح در نظر گرفته شدۀ توانمندی شغلی (متغیر مستقل) در کاهش فقر فرهنگی (متغیر وابسته) تفاوت وجود دارد. در ارزیابی برنامه‌های توانمندسازی اجتماع محور در منطقه، به دلیل وجود کمبودها، اجرای ناقص و تأکید بیشتر مسئولین و مجریان بر توانمندسازی شغلی، این برنامه‌ها با وجود نقش بالقوه مهم در جلب انواع مشارکت‌های مردمی، در فقرزدایی فرهنگی زنان تأثیری نداشته است.